Kolejna książka z serii Pisane przez życie o bitym i molestowanym dziecku, jak zwykle straszna, a jeszcze straszniejsza dlatego, że nikt nie słyszał (albo nie chciał słyszeć) wołania o pomoc małej dziewczynki.
Opis wydawcy:
Vanessa doznała wielu krzywd od psychopatycznej matki, która karała dziewczynkę za byle co - przywiązywała ją na noc do drzewa w ogrodzie, gdy ta miała 3 lata. Była też wykorzystywana seksualnie przez dziadka i dręczona psychicznie przez rodzinę. W wieku 8 lat odkryła, że matka ją adoptowała i wcale jej nie kocha. Być może nie przeżyłaby tego rodzinnego piekła, gdyby nie odkryła w sobie daru przewidywania przyszłości...
Moja opinia:
Autorka książki przeszła piekło, a zaczęło się ono zanim jeszcze mogła zdać sobie z tego sprawę. Od maleńkości była bita i poniewierana przez matkę, którą już na początku książki czytelnik nazwie brzydkim słowem na „s”. Gdy Vanessa jest trochę starsza, podsuwa się ją dziadkowi, by miał „dobry humor na cały tydzień”... Książka opisuje koszmar dziecka mającego na pozór normalną rodzinę, która w rzeczywistości jest źródłem cierpienia fizycznego i psychicznego. Trudno mi zrozumieć jak inni członkowie rodziny, którym ponoć zależało na Vanessie, mogli patrzeć na jej krzywdę, podejrzewać ją, być jej świadkiem, mieć dowody, a nic nie zrobić. Najbardziej ze wszystkich denerwował mnie ojciec dziewczynki, który pojawiał się tylko w weekendy i dla własnej wygody i spokoju, wierzył w zapewnienia żony, że Vanessa jest niezdarna i stąd kolejny siniak. Dziewczynka odkrywa, że ma dar, który niestety staje się kolejną przyczyną udręki...Na temat tego daru nie będę sie wypowiadać, bo podejrzewam, że tu autorkę ponosi fantazja.
Książkę mam w planach, choć już wiem, że nie będzie lekką lekturą i pewnie dlatego nie spieszę się z jej przeczytaniem. Ta okładka mnie mocno wzrusza - tyle jest niewinności w oczach takiego dziecka...
OdpowiedzUsuń